ទសពិធរាជធម៌

ទសពិធរាជធម៌ គឺធម៌ទាំង ១០ សំរាប់ព្រះមហាក្សត្រ ឬ អ្នកគ្រប់គ្រងប្រទេស។ យោងតាម វីគីភេឌា ទសពិធរាជធម៌ គឺ ជាក្រឹត្យក្រមច្បាប់វិន័យដែលព្រះមហាក្សត្រ ឬអ្នកដឹកនាំប្រទេសជាតិខ្មែរត្រូវតែប្រកាន់គោរព និងអនុវត្តតាមដោយហ្មត់ចត់ខ្ជាប់ខ្ជួននិងត្រឹមត្រូវជាទីបំផុត។បើពុំនោះសោតទេ ប្រទេសជាតិ ប្រជានុរាស្រ្តនឹងជួបប្រទះវិបត្តិអន្តរាយ ក្តៅក្រហាយ រំជើបរំជួល ចលាចល អសន្តិសុខ សង្រ្គាម ទុក្ខសោកសង្រេង ភ័យព្រូយ ព្រាត់ប្រាស់ក្រុមគ្រួសារញាតិសន្តានជាមិនខាន។

ទសពិធរាជធម៌ទាំង ១០ រួមមាន ៖
១ ទាន
២ សីល
៣ បរិច្ចាគ
៤ អាជ្ជវៈ
៥ មទ្ទវៈ
៦ តបៈ
៧ អក្កោធនៈ
៨ អវិហឹសា
៩ ខន្តី
១០ អវិរោធនៈ

០១. ទាន៖

ព្រះមហាក្សត្រ ឬអ្នកដឹកនាំជាតិត្រូវតែធ្វើទានចែកអំណោយដល់ប្រជាជនគ្រប់មជ្ឍដ្ឋានដោយគ្មានគំនិតគិតកេងប្រវ័ញ្ចធ្វើប្រជាភិថុតឡើយ គឺមានន័យថាទាននោះត្រូវមានភាពបរិសុទ្ឋល្អប្រសើរ គ្មានជាប់ជំពាក់ប្រឡាក់ប្រឡូសនឹងបាបកម្ម។ បើយើងពោលអោយចំទៅព្រះមាហាក្សត្រ ឬអ្នកដឹកនាំត្រូវរៀបចំគ្រប់គ្រងនគរធើ្វដូចម្តេចចេះចែកចាយផ្តល់ប្រជាពលរដ្ឋនិងជាតិនូវលទ្ឋភាពគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីជំរុញអោយមានធនធានមានចំនេះវិជ្ជាអាចរស់នៅក្នុងសភាពថ្លៃថ្នូរ ពេញលេញជាមនុស្សម្នាមានកិតិ្តយសរុងរឿងថ្កុំថ្កើង។

០២. សីល៖

ព្រះមហាក្សត្រ ឬអ្នកដឹកនាំត្រូវតែប្រកាន់និងរក្សាអោយមានសីលធម៌ដក់ជាប់ក្នុងខ្លួនជានិច្ច។ សីលធម៌នេះគឺបញ្ចសីលា ឬសីល៥ និងព្រហ្មវិហារធម៌ចំពោះប្រជានុរាស្រ្ត។ ក្នុងបញ្ចសីលា គេកត់សំគាល់ឃើញមានការមិនប្រមាថឬសំលាប់ជីវិតមិនលួចប្លន់មិនលួចលាក់មានសាហាយស្មន់ មិនភូតភរកុហសបោកប្រាស់ និងមិនភ្លើតភ្លើនបណ្តោយខ្លួនអោយលង់លក់ទៅដោយគ្រឿងស្រវឹង។ ចំណែកក្នុងព្រហ្មវិហារធម៌វិញ មានធម៌ទាំងអស់៤គឺ៖

មេត្តា៖ ជាការស្រលាញ់រាប់អានដែលមានចំពោះមនុស្សគ្រប់រូបគ្រប់ប្រភេទ
ករុណា៖ ដែលជាការផ្សព្វផ្សាយនូវការអាណិតអាសូរសន្តោស
មុទិតា ៖ដែលជាការត្រេកអរសាទរនៅពេលដែលប្រជាពលរដ្ឋបានសុខសប្បាយចំរុងចំរើនក្សេមក្សាន្ត និង
ឧបេក្ខា៖ ដែលជាការរាប់រកអស់គ្រប់សព្វសត្វដោយក្តីស្មោះស្ម័គ្រស្មើគ្នា គ្មានរើសអើងប្រកាន់វណ្ណះ ឬ ពណ៌សម្បុរ។

០៣. បរិច្ចាគ៖

ព្រះមហាក្សត្រឬអ្នកដឹកនាំត្រូវយកព្រះរាជទ្រព្យឬសម្បត្តិរដ្ឋទៅចែកជួយប្រទេសជាតិ។គឺក្នុងន័យត្រូវចេះប្រើប្រាក់កាសធនធានរដ្ឋដោយយុត្តិធម៌ត្រឹមត្រូវឥតលំអៀងកេងបន្លំយកទៅកសាងអភិវឌ្ឍប្រទេសជាតិអោយបានជឿនលឿនឆ្ពោះទៅរកវឌ្ឍនភាពនិងសុភមង្គលវិធីនេះ គឺការបែងចែកភោគផលធនធាននគរអោយទៅដល់ប្រជាជនគ្រប់ស្រទាប់ជាន់ថ្នាក់ដោយគ្មានរើសអើងវណ្ណះ។ពីព្រោះជាសិទ្ឋិរបស់ប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់រូប មិនមែនជាអំណោយឬជាការនាំ និងអ្នកនយោបាយម្នាក់ៗត្រូវតែគោរពប្រណិប័តធ្វើតាមដែរ។

០៤. អាជ្ជវៈ

(មានសេចក្ដីត្រង់) ការទៀងត្រង់មិនវៀចវេរដែលព្រះមហាក្សត្រនិងអ្នកដឹកនាំត្រូវតែគោរពនិងប្រកាន់ខ្ជាប់ខ្ជួនជាដាច់ខាត។ក្នុងពាក្យទៀងត្រង់អត្ថន័យមានទំហំធំធេងណាស់គឺជាជំពាក់ទៅនឹងកាយវាចារចិត្តរបស់អ្នកដឹកនាំ។បើនិយាយអោយចំទៅគឺគេមិនត្រូវក្បត់ប្រជាជននិងប្រទេសជាតិឯងមិនប្រើអំនាចផ្តាច់ការ មិនអយុត្តិធម៌មិនបំរើផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ក្រុមគ្រួសារ បក្សពួក និង បរទេស។

០៥. មទ្ទវៈ

(មានសេចក្ដីទន់ភ្លន់ស្លូតសុភាពរាបសា) ព្រះមហាក្សត្រឬអ្នកដឹកនាំជាតិត្រូវតែរៀបចំឬកពារ អាកប្បកិរិយា ពាក្យសម្តី ចិត្តគំនិតអោយបានទន់ភ្លន់សុភាពរាបសារល្អត្រឹមត្រូវថ្លៃថ្នូរយុត្តិធម៌ ដោយមិនបញ្ចេញអាការះឬកពារច្រងេងច្រងាងច្រឡោង ខាមច្រឡើសបើស ហារស្រែកឡើងរកតែកាប់ចាក់ប្រើកំលាំងបាយជាមួយនិងប្រជារាស្ត្រទន់ខ្សោយ។ព្រះមហាក្សត្រ ឬ អ្នកដឹកនាំជាតិជាតំណាងប្រជាជាតិមួយទាំងមូល។ បើអ្នកតំណាងប្រជាជាតិទាំងនេះមានកាយវាចារចិត្តមិនល្អសមរម្យនោះគឺប្រទេសជាតិ និង ប្រជាជនទាំងអស់គ្នាដែលត្រូវបាត់បង់កិត្តិយសត្រូវគេមើលងាយនិងទទួលនូវផលវិបាករងគ្រោះថ្នាក់គ្រប់ប្រភេទបែបយ៉ាង។

០៦. តបៈ

(ការកាន់ឧបោសថសីលតាមកាលកំណត់ម្ដងៗ) ព្រះមហាក្សត្រ ឬ អ្នកដឹកនាំជាតិតាមកាលកំនត់ត្រូវតែចូលកាន់ឧបោថសីលដើម្បីដុសខាត់អប់រំចិត្តអារម្មណ៍មនោសញ្ចេតនាអោយភ្លឺស្វាងចៀសវៀងអវិជ្ជាដែលជាប្រភពនៃ ក្តីវិនាសការចូលកាន់ឧបោថសីលអាចចាត់ទុកជាការដកឃ្លាមួយរយះពីភាពជាប់ជំពាក់ជំពីនក្នុងបញ្ហាបច្ចុប្បន្នដើម្បីយកពេលយកឪកាសសំរាប់សញ្ជប់សញ្ជឹងរិះគិតពិចារណា ឆ្លុះពិនិត្យមើលអស់សព្វគ្រប់សកម្មភាពនិងអំពើទាំងប៉ុន្មានដែលខ្លួនផ្ទាល់បានប្រព្រឹត្ត។អាកប្បកិរិយានិងកាយវិការរបៀបនេះអាចនាំអោយអ្នកដឹកនាំឬអ្នកនយោបាយមាន ពេលវេលានិងរកផ្លូវល្អឃើញហើយអាចផ្លាស់ប្តូរលុបលាងកែប្រែកំហុសអាក្រក់ល្អទាំងប៉ុន្មានដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្តដែរ។

០៧. អក្កោធនៈ

(មិនកម្ដៅក្រហាយអ្នកដទៃ) ព្រះមហាក្សត្រឬអ្នកដឹកនាំជាតិមិនត្រូវដើរឆ្កិះឆ្កៀលដុតរោលបំបែកបបាក់អ្នកដទៃអោយកើតមានកំហឹងដើម្បីគ្រប់គ្រងតាំងខ្លួនមានតែមួយគត់ប៉ុណ្ណោះទេ។ការបង្ក បង្កើតអោយមានរឿងសៅហ្មងអោយមានការក្តៅក្រហលក្រហាយដូច្នេះបណ្តាលធ្វើអោយបែកបាក់ប្រេះឆាសាមគ្គីផ្ទៃក្នុងហើយអាចក្លាយជាចលាចលច្របូកច្របល់ និងជាសង្រ្គាមបង្ហូរឈាម។អ្នកដឹកនាំជាតិត្រូវតែចេះរំងាប់ចិត្តមិនអោយមានកំហឹងគំនុំនិងមានការសងសឹកឆេះឆាបដក់គុំក្នុងខ្លួនឡើយ។ការកសាងប្រទេសជាតិមិន មែនស្ថិតនៅលើការបំបែកបំបាក់សាមគ្គីបង្កើតអោយមានជំលោះឈ្លោះមើលមុខគ្នាមិនត្រង់នោះទេ។

០៨. អវិហឹសា

(មិនបៀតបៀនអ្នកដទៃ) ព្រះមហាក្សត្រឬអ្នកដឹកនាំជាតិមិនត្រូវយកហិង្សាឬ្កំលាំងបាយកំលាំងអាវុធមកធើ្វជាត្រីមុខទេក្នុងការត្រិះរិះពិចារណានិងដោះស្រាយបញ្ហាអាយុជីវិតប្រទេសជាតិ។បើយើង គ្មានគំនិតអាក្រក់មិនប្រើកំលាំងអាវុធមិនប្រៀនគេគេក៏មិនបៀតបៀនមកលើយើងដែរ។គោលការណ៍ធំត្រូវស្ថិតនៅលើទស្សន:សន្តិវិធីក្នុងការដោះស្រាយគ្រប់បញ្ហាកសាង ប្រទេសជាតិ។ទស្សនះសន្តិភាពត្រូវស្ថិតនៅជាមូលដ្ឋានជាគោលដៅធំចំបងដែលព្រះមហាក្សត្រនិងអ្នកដឹកនាំជាតិត្រូវតែនាំគ្នាខំស្វែងទៅរកឈោងហក់ចាប់អោបក្រសោប យកមកអោយបានជាចាំបាច់ពីព្រោះប្រទេសជាតិនីមួយៗត្រូវការសន្តិភាពដើម្បីកសាងដើរឆ្ពោះទៅរកអី្វដែលជាការអភិវឌ្ឍន៍ជាការរីកចំរើនលូតលាស់និងជីវភាពរុងរឿងរស់ នៅដោយសុខសន្តិភាពក្សេមក្សាន្ត។

០៩. ខន្តី

(មានសេចក្ដីអត់ធន់) ព្រះមហាក្សត្រឬអ្នកដឹកនាំជាតិត្រូវតែមានចិត្តអំនត់អត់ធន់ហើយមិនលោតទៅតាមកំលាំងខ្យល់ព្រឹត្តិការណ៍ដែលបោកបក់នោះទេ។ការស្ទុះហក់លោតទាំងកម្រោល ទៅតាមភ្លើងកំហឹងទៅតាមចំណង់់ចិត្តមានះទៅតាមការលោភលន់រំជើបរំជូលត្រេកត្រអាលអាចនាំមកនូវការវិនាសអន្តរាយនូវផលអាក្រក់ដែលពុំអាចប៉ាន់ស្មានបាន ដល់ការត្រិះរិះពិចារណារកយល់ហេតុផលការរៀបចំនិងអនុវត្តគោលដៅគម្រោងផែនការណ៍ផ្សេងៗជាអត្ថប្រយោជន៍សំរាប់ប្រទេសជាតិ។ការប្រកាន់ចិត្តនឹងនមិន ឆេវឆាវព្យាយាមសំភីអំណត់អាចណែនាំអោយយើងចេះរង់ចាំពេលរេលាឪកាសល្អដើម្បីអនុវត្តគោលការណ៍អោយបានសំរេច។ការប្រកាន់ខន្តីអត់ធ្មត់សង្កត់ចិត្តនិង ព្យាយមជាគុណសម្បត្តិមួយយ៉ាងធំសំខាន់ណាស់របស់អ្នកដឹកនាំឬអ្នកនយោបាយក្នុងការគិតគូរដោះស្រាយគ្រប់គ្រងបំរើប្រទេសជាតិ។

១០. អវិរោធនៈ

(មិនបំពានលើធម៌លើច្បាប់) ព្រះមហាក្សត្រឬអ្នកដឹកនាំជាតិត្រូវគោរពច្បាប់ជាធរមាន។គេត្រូវតែដាក់ច្បាប់ជាធំអោយខ្ពស់បំផុតលើបុគ្គល។គេត្រូវទុកដាក់ច្បាប់វិន័យធម៌ជាមូលដ្ឋាននិងជាគ្រឹះ របស់ជាតិសំរាប់រៀបចំស្ថាប័នអោយកើតមានជានិតិរដ្ឋ។គេត្រូវធ្វើដូចម្តេចអោយច្បាប់ធម្មវិន័យក្រឹត្យក្រមកា្លយទៅជារបងសំរាប់ការពារធានារ៉ាប់រងសុខសន្តិភា របស់ប្រជាពលរដ្ឋទន់ខ្សោយ។ជាដាច់ខាតគេមិនត្រូវរំលោភបំពានដើរជាន់ឈ្លីលើច្បាប់លើធម៌លើវិន័យក្រឹត្យក្រមដែលធ្លាប់មានក្នុងសង្គមជាតិនោះឡើយ។ ទោះស្តេចទោះមន្ត្រីទោះសេចក្តីគហបតីនិងក្រុមគ្រួសារក៏ត្រូវតែទទួលទោសដែរនៅចំពោះមុខច្បាប់។បើក្សត្រនោះអ្នកដឹកនាំជាតិនោះមិនគោរពច្បាប់សង្គម ហើយបែរជានាំគ្នាបង្កើតច្បាប់ថ្មីតម្រូវតម្រង់សំរាប់បំរើអំណាចនិងផលប្រយោជន៍របស់ខ្លួនពេលនោះប្រទេសជាតិនិងជួបប្រទះនូវភាពអនាធិបតេយ្យរំជើបរំជួល ចលាចលអសន្តិសុខអន្តរាយហើយប្រជារាស្រ្តនឹងរងទុក្ខវេទនាព្រាត់ប្រាសបែកបាក់ក្រុមញាតិសន្តានជាមិនខានគឺបានសេចក្តីថានរណាដែលគ្មានច្បាប់គ្មាន សីលធម៌គ្មានធម៌គ្មានវិន័យក្រឹត្យក្រមនគរនោះមិនអាចនឹងចំរើនរុងរឿងរស់ក្នុងសន្តិភាពបានឡើយ។នគរនោះនឹងត្រូវរលេះរលួយទ្រុឌទ្រោមចុះអោនថយខ្សោយ ដើរថយក្រោយចាញ់គេជាលំដាប់។ចំណែកព្រះមហាក្សត្រនិងអ្នកដឹកនាំជាតិទាំងនោះវិញក៏រត់មិនរួចពីប្រជានុរាស្រ្តផ្តន្ទាទោសដែរ។

ឯកសារយោង៖ http://km.wikipedia.org/wiki/ទសពិធរាជធម៌

អំពើហឹង្សាក្នុងគ្រួសារ

តើអំពើហិង្សាក្នងគ្រួសារ ជះឥទ្ធិពលអ្វីខ្លះដល់កូនៗ?

រឿងស្នេហាមួយ (វគ្គពីរ)

ជាការពិតខ្ញុំពិតជាឈឺចាប់ណាស់ ចំពោះសំដីរបស់គេដែលបានឆ្លើយតបនិងខ្ញុំនាពេលនោះ។ ហើយខ្ញុំក៏បានតាំងចិត្តថានឹងមិនជួបជាមួយគេ រឺ​ រក្សានូវទំនាក់ទំនងណាមួយជាមួយគេឡើយ សូម្បីតែត្រឹមជាមិត្តភក្តិ។ ហ៊ឺ!!!
តើអោយធ្វើយ៉ាងណាទៅ​​ តើវាជាកម្មពាររបស់ខ្ញុំរឺយ៉ាងណា ហេតុអ្វីបានជាគេធ្វើបាបផ្លូវចិត្តដល់ថ្នាក់នេះ ហើយនៅតែស្រមៃ និង​ នឹកដល់គេមិនភ្លេចយ៉ាងនេះ? ហេតុអ្វីបានជារូបភាពរបស់គេតែងតែស្ថិតនៅក្នុងចិត្តខ្ញុំ
អញ្ចឹង? ហើយគ្រប់ពេលហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំ ចេះតែកុហកខ្លួនឯងថាគេស្រលាញ់ខ្ញុំ ហើយថ្ងៃណាមួយគេនិងត្រលប់មករកខ្ញុំវិញ។

អស់រយៈកាលជាងមួយសប្តាហ៌មកហើយដែលខ្ញុំមិនបានទាក់ទងជាមួយគេ សូម្បីតែការលេងអ៊ីនធើណេត។ មួយរយៈដែលមិនបានទាក់ទងគ្នានេះ គឺដើម្បីអោយខ្ញុំបានរសាយចិត្ត ពីការឈឺចាប់និងចង់បំភ្លេចរូបគេពី
ក្នុងចិត្តដែលកំពុងឈឺចាប់របស់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែអ្វីៗដូចមិនបានប្រសើរសោះ។ កាន់តែបំភ្លេច គឺកាន់តែនឹក។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏សំរេចចិត្តថា​ នឹងបន្តទំនាក់ទំនងជាមួយគេត្រឹមជាមិត្ត។  ប៉ុន្តែនេះត្រឹមតែជា ការបន្លប់ចិត្តតែប៉ុណ្ណោះ។

ជាទំលាប់រប​ស់ខ្ញុំ និង​ ដើម្បីសុខភាពរបស់ខ្ញុំផង ខ្ញុំតែងតែទៅហាត់ប្រាណនៅពហុកីឡាដ្ឋានជាតិ។ ល្ងាចនេះខ្យល់អាកាសត្រជាក់ល្អណាស់ ធ្វើអោយមានមនុស្សយ៉ាងច្រើនមកហាត់ប្រាណនៅពហុកីឡាដ្ឋានជាតិ។
ស្ទើរមិនគួរអោយជឿសោះ ក្នុងចំណោមមនុស្សរាប់រយ រាប់ពាន់នាក់ ខ្សែចក្ខុរបស់ខ្ញុំ បែជាបាញ់ឆ្ពោះទៅរកមនុស្សម្នាក់ដែលកំពុងដើរត្រុកៗ នៅផ្នែកខាងក្រោមនៃទីលានប្រកួតបាល់ទាត់៕ ខ្ញុំតាមសំលឹងម្នាក់នោះ
យ៉ាងយកចិត្តទុក្ខដាក់ ដោយមន្ទឹលក្នុងចិត្តថាតើគេម្នាក់នោះគឺជាអ្នកណា ហេតុអ្វីបានជាមានអំណាចទាក់ទាញខ្ញុំបែបនេះ។

មើលកាន់តែជិត គឺឃើញកាន់តែជាក់។ ម្នាក់នោះគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលខ្ញុំស្រលាញ់នោះឯង។  ខ្ញំខំតាមសំលឹងគេយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។ អារម្មណ៌នាពេលនោះ គឺពិតជាពុះកញ្ជ្រោលណាស់ ភយ័ផង​ អរផង ខឹងផង
អារម្មណ៍មួយឈឺចាប់និងគេកុហកនិងបោកប្រាស់ចិត្តដ៏បរិសុទ្ធរបស់ខ្ញុំ តែអារម្មណ៍មួយទៀតស្ទើរតែធ្វើអោយខ្ញុំរត់សំដៅទៅរកគេ និង រាក់ទាក់គេដោយក្តីនឹករលឹក និង​ ស្រលាញ់បំផុតអស់ពីដួងចិត្ត។

ក៏ប៉ុន្តែអារម្មណ៌នោះគឺបានត្រឹមតែគិតប៉ុណ្ណោះ ដោយខ្ញំឈរទ្រឹងគឹតម្នាក់ឯងឡើងភ្លឹក រហូតដល់អ្នកហាត់ប្រាណជិតគ្នាកេះ ហើយសួរថា ហេតុអ្វីបានជាឈរភ្លឹកបែបនេះ? ខ្ញុំក៏ភ្ញាក់ខ្លួនឡើង ហើយបានត្រឹមតែញញឹម
ដាក់គេប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនមានពាក្យអ្វីឆ្លើយតបនិងគេទេ។ ដល់ត្រង់នេះ ខ្ញុំសូមបើកវង់ក្រចកបកទៅក្រោយបន្តិចថា គេដឹងថាខ្ញុំហាត់ប្រាណនៅទីនេះជាប្រចាំ ហើយក៏ជាកន្លែងដែលគេតែងតែមកអង្គុយមើលខ្ញុំ
រាំហាត់ប្រាណជាប្រចាំដែរ។ វត្តមានរបស់គេនៅពេលនេះ បែរជាធ្វើអោយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា គេមានចិត្តស្រលាញ់ខ្ញុំប្រាកដណាស់៕ គេមានចេតនាបង្ហាញខ្លួនអោយខ្ញុំឃើញ។ តែអ្វីដែលខ្ញុំគិតមិនយល់ហេតុអ្វី
បានជាគេធ្វើដាក់ខ្ញុំបែបនេះ។ គេគ្រាន់តែដើរមកដល់កន្លែងខ្ញំរាំ​ ក៏សំលឹងមកមើលខាងលើជាកន្លែងដែលខ្ញុំរាំ រួចគេក៏ដើរបកត្រលប់ក្រោយទៅវិញ។ នេះហាក់បីដូចជាបង្ហាញថា គេគ្រាន់តែចង់ឃើញវត្តមានរបស់
ខ្ញុំតែប៉ុណ្ណោះ គឺគេអស់ចិត្តហើយ។  អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំ ដែលឈរមើលគេដើរត្រលប់ក្រោយទៅវិញនោះ គឺចង់តែស្រែកយំទេ ។​ ខ្ញុំព្យាយាមតាមមើលគេរហូតដល់ទីបំផុត គឺឃើញគេទៅអង្គុយជាមួយនិងមនុស្សម្នាក់
ដែលខ្ញុំមិនស្គាល់ទាល់តែសោះ ហើយខ្ញុំក៏មិនបានឃើញច្បាស់ដែរ គឺបានឃើញពីចំងាយតែប៉ុណ្ណោះ។

តើអារម្មណ៍ដែលខ្ញុំគិតថាគេស្រលាញ់ខ្ញុំនោះ ត្រូវរឺខុស? រាល់ទង្វើដែលគេធ្វើដាក់ខ្ញុំកាលពីពេលមុន ជាសញ្ញាណមួយបញ្ជាក់ថា គេស្រលាញ់ខ្ញុំយ៉ាងប្រាកដ។ តើខ្ញុំជាមនុស្សឆ្កួតរឺដែលនៅតែចិញ្ចឹមចិត្តគិតថា គេស្រលាញ់
ខ្ញុំ ហើយអនាគត ក្នុងថ្ងៃណាមួយគេនឹងត្រលប់មករកខ្ញុំវិញ?

(នៅមានត    សូមរង់ចាំអានវគ្គបី)

ការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំ ជាការសប្បាយរបស់អ្នក? – រឿងស្នេហាមួយ (វគ្គ1)

អ្វីទៅជាស្នេហា អ្វីទៅជាការស្រលាញ់ ពាក្យនេះខ្ញុំតែងតែសួរខ្លួនឯងរៀងៗមក ពីព្រោះខ្ញុំតាំងពីតូចរហូតមកដល់ អាយុ 26 ឆ្នាំមិនដែល មានទេស្នេហាស្អីគេនោះ​ ហើយក៏មិនដែលនឹងគិតថាចង់មានវាដែរ ពីព្រោះខ្ញុំឃើញមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំជាគំរូ ពូកគេ
ពោពេញដោយការឈឺចាប់ លាយឡំនិងការសប្បាយ។

រហូតមកដល់ចុងអាយុ 26 ខ្ញុំបានស្គាល់និងមនុស្សម្នាក់តាមរយៈការលេងបណ្តាញ អ៊ីនធើណេត។ ការលេងជាមួយគ្នាដំបូង
គិតថាត្រឹមជាមិត្តជិតស្នឹទ្ធិធម្មតាតែប៉ុណ្ណោះ ព្រោះក៏មិនសូវទាក់ទងគ្នាប៉ុន្មានដែរក្រៅពីលេងអ៊ីនធើណេតជាមួយគ្នា។

ប៉ុន្តែអ្នកណាទៅដឹងទៅថា ការលេងសើច ការលេបខាយ និង​ អាកប្បកិរិយារបស់គេ បែជាធ្វើអោយខ្ញុំកត់សំគាល់ថា គេស្រលាញ់
ខ្ញុំ ពីព្រោះគេតែងតែប្រើពាក្យសំដី និង ឫកពារប្រចណ្ឌ័នៅពេលដែលខ្ញុំ ស្និទ្ធស្នាល រឺ លេងជាមួយនិងអ្នកផ្សេង៕ មិនមែនតែរូបខ្ញុំ
ទេ ដែលគិតបែបនេះ មិត្តភក្តិដែលលេងជាមួយគ្នាក៏គេគិតដូចខ្ញុំដែរ៕ ប្រការនេះ បានធ្វើអោយខ្ញុំស្រលាញ់គេដោយមិនដឹងខ្ឡួន។

យូរបន្តិចម្តង បន្តិចម្តង អារម្មណ៌នៃការស្រលាញ់ក៏កាន់តែរីកដុះដាល ធ្វើអោយខ្ញុំលង់កាន់តែជ្រៅ ទៅលើសេចក្តីស្នេហាមួយនេះ។
ទន្ទឹមនិងការស្រលាញ់នេះ ស្រាប់តែគេបែជាប្រើពាក្យមួយម៉ាត់យ៉ាងពឹសពុលមកប្រាប់ខ្ញុំថា នេះគឺគ្រាន់តែជាការលេងសើចរបស់
គេតែប៉ុណ្ណោះ។ នេះជាការលេងសើច?  ខ្ញុំមិនបានបន្លឺសំលេងទេ តែខ្ញុំបានសួរពាក្យនេះតាមរយៈទូរស័ព្ទពីព្រោះយើងកំពុងតែ និយាយគ្នាតាមរយៈអ៊ីនធើណេត។ ខ្ញុំមិនបាននិយាយ ហើយគេក៏មិនបានលឺសំលេងខ្ញុំមែន តែពេលនោះខ្ញុំពិតជាតក់ស្លុត និងរន្ធត់
ចំពោះពាក្យពេចន៍ដែលគេបាននិយាយ អារម្មណ៍នៃការឈឺចាប់ក៏បានកើតឡើងមួយរំពេចនូវក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ប្រៀបដូចជាមាន
ព្រួញរាប់ពាន់ ម្ជុររាប់លាន កំពុងចាក់ដោតបេះដូងខ្ញុំ និង​ដូចជាកំពុងមានដុំភ្លើងមួយយ៉ាងធំកំពុងឆាបឆេះរោលរាល ក្នុងដើមទ្រូង
របស់ខ្ញុំ​ គឺវាចុកចាប់ណាស់។​ ទឹកភ្នែករបស់ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមហូរដោយមិនដឹងខ្លួន  តើហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំយំ? មនុស្សដែលធ្លាប់តែ
រឹងមាំម្នាក់ បែរជាមកស្រក់ទឹកភ្នែកដោយសាររឿងនេះ? ។​

ទន្ទឹមនិងការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំ គេបែជាសរសេរអត្ថបទតបមកវិញតាមរយៈអ៊ីនធើណេត ប្រកបដោយការសប្បាយរីករាយ ហើយបែរជា
និយាយថាអោយខ្ញុំរកមនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀតទៅ។ តើគួរដែរទេ? ហេតុអ្វីបានជាអ្នកធ្វើអោយខ្ញុំធ្លាក់ខ្លួនដល់ថ្នាក់នេះហើយ បែរ
ជាមកនិយាយដោយភាពងាយស្រួល សប្បាយ​ និង​សោះអង្គើយដូចជាគ្មានរឿងអ្វីកើតឡើងទៅវិញ?

ការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំ ជាការសប្បាយរបស់អ្នក?  ខ្ញុំជាមនុស្សល្ងង់ រឺក៏មានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់មកហើយដែលឈឺចាប់ដោយសារអ្នកដូច
ជារូបខ្ញុំ? ហេតុអ្វីបានជាយកការឈឺចាប់ ​និង​ ភាពអាម៉ាស់របស់អ្នកដទៃមកលេងសើចជាការសប្បាយទៅវិញ? គ្រប់ពាក្យដែលអ្នក
និយាយ អ្នកតែងតែអួតខ្លួនថា ជាមនុស្សចេះដឹង រៀនសូត្របានខ្ពង់ខ្ពស់ ហេតុអ្វីក៏ធ្វើបែបនេះ?

និយាយរួមគេកុហកខ្ញុំតាំងពីដំបូងមកម្ល៉េះ តែដោយសារតែខ្ញុំជាមនុស្សត្រង់ពេក ទើបមិនបានគិតដល់ គឺឈ្មោះពិតរបស់គេក៏គេមិន បានប្រាប់ត្រង់ដែរ៕ តែមិនអីទេ ចាត់ទុកថាឈ្មោះក្លែងក្លាយនោះជាមនុស្សដែលខ្ញុះស្រលាញ់ ហើយបានស្លាប់បាត់ទៅហើយ ដោយយកទាំងការស្រលាញ់ និង អនុស្សាវរីយ៍ទាំងអស់ទៅជាមួយផង ក៏ប៉ុន្តែគេម្នាក់ដែលមានឈ្មោះក្លែងក្លាយនោះ បានរស់នៅ
និងរក្សាភក្តីភាពនៅក្នុងចិត្តខ្ញុំរហូត។

(ខ្ញុំមានចំរៀងមួយបទ សំរាប់រឿងរ៉ាវនេះ តែដោយពេលវេលាមិនគ្រប់គ្រាន់ ខ្ញុំនឹងដាក់ចំរៀងនោះនៅពេលក្រោយ សូមរង់ចាំអានបន្ត)

មានអារម្មថាធុញទ្រាន់និងការងារហើយ

រាល់ថ្ងៃ និងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ កាន់តែមានអារម្មណ៍ធុញទ្រាន់និងការងារទៅៗ ហើយ។ ខ្ញុំបំពេញការងារនៅក្រុមហ៊ុនមួយដែលមាន លក្ខណៈជាគ្រួសារ តែទទួលបានបៀវត្សន៍គួរសម។
កាលមុនចូលមកបំពេញការងារនៅទីនេះ ខ្ញុំក៏ដឹងដែរថា​វាមានសភាពរញ៉េរញ៉ៃ ប៉ុន្តែខ្ញុំមានជំនឿចិត្តថា អាចរៀបចំ
អោយមានលក្ខណៈល្អប្រសើរឡើងវិញ ដោយយោងទៅលើបទពិសោធន៍ និង​ សមត្ថភាពដែលធ្លាប់បំពេញការងារ
កន្លងមក៕

តែពេលនេះ ពិតជាមិនអាចកែរឡើងទេ ពីព្រោះមានសភាពលក្ខណៈគ្រួសារទាំងដុល   ព្យាយាមយ៉ាងណា បានត្រឹមតែក្រុមគ្រួសារ និងជាពិសេសប្រធានក្រុមហ៊ុនស្តីអោយ៕

ប៉ុន្តែចេះតែទ្រាំធ្វើទៅ យកប្រាក់ខែរ។ 😀

ច្បាប់ប្រុស

1​ រៀនបទរៀនបាទចាស កំច្រឡាសលើរៀមច្បង
   ស្រដីនិងអ្នកផង ពាក្យអោយគួរកំអែងវ៉ី។

2 អឺ​ អើ​ អញដាច់សាច់​ ឆ្គងពាក្យពេចន៍គេស្រដី
    ដើមដៀលអោយអប្រីយ៍​ ស្រដីថាកូនអិតពូជ។

3​ ចាស់ទុំមិនប្រដៅ ជេកូនចៅទើបវាខូច
    គេថាកូនអត់ពូជ  មិនដឹងច្បាប់និងចាស់ទុំ។

4 គេដៀលដល់ម៉ែឳ គេអាស្រូវស្អុយរហ៊ុម
    គេស្តីដើមជាវជុំ តំនៀលនោះមកដល់ចាស់។

មាសស្នេហ៍

1​ មាសស្នេហ៍មាសស្ងួនពៅមាសព្រលឹង ពៅអើយកំខឹងនិងបងណាថ្លៃ
   លួចមើលលួចស្មគ្រ័ស្ងួនមាសចរណៃ ហេតុតែនិស្ស័យចារអោយជួបគ្នា។
2 សក់ខ្មៅរលើបដូចជាពេជ្រនិល ស្អាតគ្មានមន្ទឹលភក្រ្តដូចចន្រ្ទា
    ភ្នែកមូលក្រឡង់រស្មីភ្លឺថ្លា សំលេងវាចារពិរោះកន្លង។
3 ច្រមុះអូនស្រួចដូចត្រូវគេសូន បបូរមាត់អូនទន់ហើយព្រែកផង
    ចង្ការក៏ព្រែកសក្តិសមអិតហ្មង មើលឃើញម្តងៗលួចប៉ងស្រម៉ែ។
4 សំដីសំដៅវាចារទន់ភ្លន់ ដំណើល្អគន់ចរិយាប្រពៃ
   ​ជាគូនិងបងខំផ្សងនិស្ស័យ ចង់បានរូបថ្លៃមកនែបនិត្យកាយ។

គុណម្តាយ

1​ ម្តាយអើយអ្នកម្តាយកូនសែនស្រលាញ់ គ្មានអ្វីអាចផ្ចាញ់ក្តីស្រលាញ់នេះ
​   ទំហំធំធេងមិនចេះស្រាំប្រេះ ផ្តល់នូវចំណេះចំណីអាហារ។

2 ពេលឈឺពេលជាម៉ែអ្នកមើលថែ យូរថ្ងៃយូរខែម៉ែមិនដែលថា
    ស៊ូអត់ងងុយលំបាកកាយា អោយតែបុត្រាបានស្បើយទុក្ខភ័យ៕

 3 ស៊ូអត់ស៊ូឃ្លានអោយកូនបានញ៉ាំ ផ្អកប្រហុកម៉ាំក៏មិនជាអ្វី
    ម្ហូបណាឆ្ងាញ់ៗទុកអោយកូនឆី អាហារចំណីរៀបចំបំរុង។

4 តាំងពីកូនតូចឧបត្ថម្ភសិក្សា កំសាន្តកីឡាពីដើមដល់ចុង
   លុះកូនរៀនចប់អ្នកម្តាយផ្តើមផ្ចុង ទំនុកបំរុងជួយរកការធ្វើ។

5 ចាត់ចែងទុកដាក់មានគូរស្រករ រៀបចំអោយល្អរាប់ដោយអន្លើ
    ជូយមើលទាំងចៅគ្រប់គ្រងពីលើ ប្រាប់គ្រប់ទង្វើខ្លាចកូនមិនសុខ៕

នៅមានត

What is life?

Life is the art of struggle and patient. How to be out of stress and be hopefull for life?

Textbox and List Box

Dear Phearun, thank you for visiting my blog and nice to know you too.
As your request me about link between Textbox and Listview, OK i will talk time to do it for you. But now
have link between Textbox and Listbox, please enjoy it now.

After i finish that project as your suggestion, i will post it here. 😀 . Please click to see the compiled one Project1 then rename it with extension “.exe”