About

សួស្តី!!!!!! 

ខ្ញុំមានក្តីសោមនស្សរីករាយណាស់ដែលបានចូលមកលេង វើត ប្រេស្សន៍នេះ ។ ឆ្នាំនេះជិតដាច់ឆ្នាំចាស់ទៀតហើយ អញ្ចឹងឆ្នាំក្រោយខ្ញុំអាយុ 28 ឆ្នាំហើយ ពេញកំលោះល្មម ហេហេហេ!!!!!

ខ្ញុំជាកូនទោលមិនមានបងប្ងូនអីទេ អូ!!! មានម្នាក់ដែរ តែអភ័ព្វណាស់ប្អូនប្រុសខ្ញុំត្រូវស្លាប់តាំងពីពេលកើតមកម៉្លេះដោយសារតែម៉ាក់គាត់ច្រឡំខែ ហើយចំពេលថ្ងៃសៅរ៍ ពេទ្យកំពុងប្រជុំ ពេទ្យមកសង្គ្រោះអត់ទាន់ ដោយសារតែកើតនៅផ្ទះ។ អាណិតប្អូនណាស់ :(។ ប្រហែលជាវាកើតមកឃើញជីវភាពគ្រួសារក្រីក្រពេកដឹងបានវាទៅវិញភ្លាម
ពីព្រោះលឺម៉ាក់ប្រាប់ថា វាមានរូបរាងស្អាតណាស់ សាច់សរជាងខ្ញុំដាច់ មាឌធំ ឡូយម៉ាចប់។

ចេញពីត្រកូលគ្រួសារដ៏ទីទ័លក្រមួយ បានរៀនចប់ពីរមហាវិទ្យាល័យដែរតើ !!!!! ជានិស្សិតទទួលបានអាហាររូបករដោយប្រលងចូលនៅឆ្នាំ 2000 នៃសាកលវិទ្យាល័យជាតិគ្រប់គ្រង ដោយមិនដឹងរៀនខាងអី ក៏ដាក់ពាក្យរៀនខាងទេសចរណ៍ទៅ បំណងចង់ដើរលេងអោយបានច្រើន ពីព្រោះតាំងពីតូចក្រូចឆ្មារមក គិតតែពីរៀនមិនដែលមានឳកាសបានដើរលេង
អីដូចគេទេ។ បន្ទាប់មកម្តាយមីងខ្ញុំ បានជួយបឧបត្ថម្ភបន្ថែម អោយរៀនពត័មានវិទ្យាបើសិនជាសុខភាពខ្ញុំ អាចទ្រាំទ្ររួច ។ ចាំកាល់ មានអ្នកចេញលុយអោយរៀន រៀនទៀត ទោះ
បីជាខ្ញុំត្រូវលំបានយ៉ាងណាក៏ត្រូវតែរៀន ពីព្រោះឳកាសមិនចេះតែមាននោះទេ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានបញ្ចប់ការសិក្សានៅឆ្នាំ 2004 ខែ សីហា (ទេសចរណ៍ចប់មុន01ខែ)។

ជាសំណាងដែរនៅពេលដែលរៀនចប់ទាត់ខ្យល់បាន ០៣ ខែ ចេះរកការងារបានធ្វើ។ ទៅធ្វើការដំបូងរកតែម៉ូតូជិះគ្មាន ជិះតែម៉ូតូឌុបទៅមកមួយថ្ងៃ 4 ដង ប្រាក់ខែ តែ 120 ដុល្លារ ត្រូវចំណាយលើការជិះម៉ូតូឌុប អស់ 30 ដុល្លារបាត់។ អោយម៉ាក់ 70 ដុល្លារ ទុក 20 ដុល្លារសំរាប់ខ្លួនឯង។ អាណិតម៉ាក់ទៀតហើយ គាត់សុខចិត្តហូបតិចតួច ដើម្បី
សន្សំលុយទិញម៉ូតូអោយខ្ញុំ។ ទីបំផុត នៅពេលចូលធ្វើការនៅកន្លែងទីពីរបើកប្រាក់ខែបន្ថែមបាន៣ខែ រូមនិង ប្រាក់ខែសន្សំពីមុនខ្ញុំអាចទិញបាន អាឆាលីមួយគ្រាន់ជិះទៅធ្វើការ។
ឥលូវរាងគ្រាន់បើបន្តិចដោយអាចទិញអាគុបសមល្មមមួយជិះមកធ្វើការមានមុខមានមាត់តិច។

ជាមនុស្សចូលចិត្តស្ងៀមស្ងាត់ មិនសូវចេះដើរលេងយប់ទេ យូរៗម្តងបើមានកម្មវិធីសំខាន់។ មិនមានសង្សារ មិនដែលមានស្នេហា 😀 ។ អត់ចង់ខ្ជះខ្ជាយពេលវេលាពីអារឿងអត់
ប្រយោជន៍នេះទេ ខំប្រឹងធ្វើការសន្សំលុយទៅ ក្រែងលោឆាប់បានផ្ទះនៅហ្នឹងគេ អ្នកណាថាម៉េចក៏មិនខ្ចីខ្វល់។ ជាមនុស្សចូលចិត្តលេងអ៊ិនធើណែតពីព្រោះមានមិត្តភ័ក្តច្រើនតាម
បណ្តាញអ៊ិនធើណែតនេះ តាមរយៈការជជែកកំសាន្ត mIRC ចូលចិត្តឡេះឡោះណាស់តាមការលេងអ៊ិនធើណែតនេះ។​

អនាគតរឿងប្រពន្ធកូនមិនទាន់គិតទេ ចាំចូលអាយុ 32 អីហរ!!!!!!!! ចង់មានក្រុមហ៊ុនតូចមួយខ្លួនឯង រកស៊ីអោយណាណីម្តង តែដូចជាគ្មានសង្ឃឹមទេ ពីព្រោះគ្មានដើមទុន។ ចង់រៀនយកអនុបណ្ឌិតអោយដូចគេ ពីព្រោះក្នុងចំណោមពួកម៉ាកដែលរៀននៅមហាវិទ្យាល័យគេរៀនចប់អស់ហើយ ហើយការងារគេក៏ល្អជាងខ្ញុំច្រើនដែរ។ តែនេះប្រហែល
ជាជំហានបន្ទាប់ ពីព្រោះចង់រៀនខាង ដេ គ័រ សិន។ បញ្ហាគីអត់លុយ ។ ចង់មានផ្ទះមួយដ៏ស្អាតសំរាប់អោយប៉ាម៉ាក់គាត់នៅ បើគ្មានផ្ធះវីឡាអោយគាត់នៅ ក៏គួរតែមានផ្ទះក្នង
ដីឡូតិ៍មួយដែរ (គ្រាន់តែជាការស្រម៉ៃ នឹងជាគោលដៅដែលខ្ញុំដាក់ដើម្បីឆ្ពោះទៅរក)។

មនុស្សដែលខ្ញុំស្រលាញ់ជាងគេគឺប៉ាម៉ាក់ តាយាយ និង​សាច់ញាតិបង្កើតរបស់ពួកគាត់ និង បងប្អូនជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំ ។ និយាយពីរឿងបងប្អូនជីដូនមួយ ខ្ញុំក្លាយជាគំរូមួយដ៏ល្អ
សំរាប់ពួកគេ​(មិនមែនអួតទេ តែចង់អួតដែរហ្នឹង ហេហេ!!!!! ខ្ញុំលឺប៉ាម៉ាក់គេនិយាយចឹងទេ ថាគាត់អោយកូនគាត់យកខ្ញុំធ្វើជាគំរូ​)៕ ពួកគេយកខ្ញុំធ្វើជាគំរូ ទាំងការសិក្សា​ និង ការរស់នៅ។ ពួកគេខិតខំរៀនសូត្រណាស់ និង រៀនពូកែៗទៀតផង តែពួកគេសំណាងជាងខ្ញុំណាស់ ដោយឪពុកម្តាយ
ពួកគេមានជីវភាពធូធារ​។

ស៊ូស៊ូ!!!!!!!! ល្មមឈប់ខ្ជឹលទៅប្រុសកំជឹលអឺយ ខំតស៊ូពុះពារ អត់ធ្មត់ និង ជំនះគ្រប់បញ្ហា ដើម្បីអនាគតមួយដ៏ល្អ។​(នេះជាពាក្យដែលខ្ញុំតែងតែដាស់តឿនខ្ឡួនឯង)